آزمایش های جالب یک دانشمند برای ساخت ماشین زمان - مجله سرگرمی

گفته شده است که گذشته یک کشور خارجی است؛ و بعضی اوقات کشورِ دیگری است که ما علاقه داریم آن را ببینیم. البته نمی توانیم. یک سفر حقیقی ممکن است به علت مقدار نقدینگی، ویزا یا کنسل شدنِ پرواز محدود گردد، اما آنچه سفر در زمان را محدود می نماید، قوانین سرد و سختِ فیزیک است. یا... شاید هم اینطور نباشد.

به گزارش خبرنگاران، دانشمندانِ هالیوودی زیادی تا به امروز در پی تحقق بخشیدن به رویای سفر در زمان بوده اند، اما دانشمندانِ واقعیِ اندکی هستند که واقعاً روی این موضوع کار نموده باشند. یکی از آن ها ران مَلِت، اخترفیزیکدانی است که بیشتر عمر خود را صرف محقق کردنِ این رؤیا نموده است. او به معادلاتِ علمی و اصولی دست پیدا نموده و می گوید بر اساس آن ها ساختنِ ماشینِ زمان امکان پذیر است.

او واقف است که نظریه ها و طراحی هایش به دوران عمر خودش قد نمی دهد، با این حال سال هاست که همزمان با شغل دانشگاهی اش در حال محقق ساختنِ رؤیای سفر به گذشته است تا بتواند با پدرش دیدار کند.

مَلِت 10 ساله بود که پدرش به علت حمله قلبی ناگهان از دنیا رفت. این اتفاق، به گفته مَلِت، جهت زندگی او را برای همواره تغییر داد. او می گوید: از نظر من خورشید برای او طلوع و غروب می نماید، او در مرکز همه چیز قرار گرفته است. حتی با آنکه سال ها گذشته است، هنوز برایم غیرواقعی است.

پدرِ مَلِت که یک تعمیرکار تلویزیون بود، عشق به مطالعه را در او نهادینه کرد و تشویقش کرد تا جهت علم را ادامه دهد. مَلِت یکسال بعد از مرگ پدرش رمانی علمی-تخیلی به نام ماشین زمان را خواند. او می گوید این کتاب برای همواره زندگی من را تغییر داد.

به لطفِ قوه تخیل نویسندۀ اثر، اچ. جی وِلز، مَلِت ناگهان احساس کرد که تراژدیِ خانوادگی آن ها نه نقطه سرانجامی بر داستان آن ها بلکه نقطه آغازین آن بوده است.

شصت سال از آن روز می گذرد. مَلِت اکنون 74 ساله است و در دانشگاه کانکتیکات فیزیک درس می دهد. او تمام عمر کاری اش را مشغول مطالعه درباره سیاه چاله ها، گرانش عمومی و نظریه های فضا، زمان و گرانش بوده است که آلبرت اینشتین درباره آن ها مطالعه و نظریه پردازی نموده بود.

مَلِت همزمان با این مطالعات، درباره امکان سفر در زمان هم نظریه پردازی نموده است. او هنوز فاصله زیادی با رسیدن به مقصدش دارد -بعضی استدلال می نمایند که او هرگز به آنجا نخواهد رسید-اما تمایل قویِ او برای سفر به گذشته که بر مبنای قدرت عشق، قابلیت رؤیا های کودکی و تمایل بشریت برای کنترل سرنوشت در دنیای ناشناخته بنا شده است، برای روایت گریِ این ماجرای احساسی کافی است.

مَلِت نخستین بار در دهه 1950 با ایده سفر به زمان برخورد کرد. او می گوید: ما حتی در آن موقع هنوز به فضا سفر ننموده بودیم؛ و حتی مردم مطمئن نبودند که بتوانیم این کار را بکنیم.

مَلِت در برانکس در نیویورک و سپس در پنسیلوانیا عظیم شده و خانواده اش همواره فقیر بودند. او خودش را یک کتاب خوانِ حرفه ای توصیف می نماید که بعد از مرگ پدرش، به او آرامش می داد. اینجا بود که مَلِت با نوشته های اینشتین، که نخستین جرقه های الهام بخش را در فکرش زدند، آشنا شد.

او در تمام طول دوران نوجوانی کتاب های علمی مطالعه می کرد و بعد از تمام شدنِ دبیرستان به ارتش آمریکا پیوست و در جنگ ویتنام شرکت کرد. بعد از جنگ از طریق سهمیه نظامی وارد دانشگاه شد و ابتدا لیسانس و در پی آن فوق لیسانس و بعد دکترا را با تخصص در نظریه اینشتین گرفت.

نخستین شغل او کار کردن بروی لیزر ها در یک کارخانه هواپیماسازی بود که می خواست بداند لیزر چطور می تواند در ایجاد حفره در تیغه های توربینِ موتورِ جت به کار گرفته گردد. دو سال در این حوزه کار کرد و نظریه های ریاضیات را در آن به خدمت گرفت و بعد استادیار فیزیک در دانشگاه کانکتیکات شد.

در فکر همیشگیِ سفر در زمان

فکر سفر در زمان در طی تمام زندگی مَلِت با او بود. اما او نخستین بار این آرزو را بعد از کسب صندلی استاد ممتازیِ دانشگاه کانکتیکات عمومی کرد. این سِمت که موقعیتی عالی در دانشگاه است به دارندگان خود آزادی می دهد تا با فراغ بال و بدونِ ترس از طرد شدن، درباره عقاید خود صحبت نمایند.

او می گوید: می خواستم مطمئن شوم که به قله حرفه ای بودن رسیده ام، حتی در آن نقطه هم زیاد مشتاق نبودم درباره این مسئله صحبت کنم.

او از کلیشه استاد دیوانه مطلع بود. او می خواست مطمئن گردد که بلندپروازی هایش مضحکه نمی شوند و عمومی کردنِ این مسئله شغلش را تهدید نمی نماید.

اما وقتی مَلِت آغاز به عمومی کردنِ ایده هایش کرد، متوجه شد که ایده های او هواداران زیادی دارد. او می گوید این نشان می دهد که ایده سفر به گذشته یک علاقه دنیای است. او می گوید: همه ما از نموده هایی در گذشته یا تصمیم هایی که گرفته ایم، پشیمان هستیم یا کسانی را از دست داده ایم که دوست داریم دوباره با آن ها دیدار کنیم.

تماس های مردم با من آغاز شد و تقریباً از سراسر دنیا مردم درباره امکان سفر به گذشته از من سؤال می کردند.

امروز تصاویر ملت او را احاطه شده در میان ابزار آزمایشگاه نشان می دهد که اصولش را از طریق آزمایش های کوچک به نمایش می گذارد یا در کنار تخته سیاه، جای یکه فرمول هایش را روی آن حک نموده، ایستاده است.

بعدِ شخصیِ کار مَلِت بسیار تأثربرانگیز است، اما آیا به لحاظ علمی چنین ایده ای امکان محقق شدن دارد؟

مَلِت می گوید همه این ها بستگی به نظریه نسبیت و گرانشِ عمومی ِ اینشتین دارد. اگر بخواهم خلاصه بگویم، اینشتین گفته که سرعت می تواند روی زمان اثر بگذارد.

مَلِت مثال فضانوردی را می آورد که داخل یک موشک با سرعت نزدیک به سرعت نور در فضا حرکت می نماید. زمان به شکلی متفاوت در زمین و فضا سپری می گردد. زمان به شکلی متفاوت برای مردم روی زمین و مردمی که در موشک در فضا سیر می نمایند، سپری می گردد. آن ها [مسافران موشک]ممکن است وقتی به زمین برمی گردند متوجه شوند که فقط چند سال پیرتر شده اند، اما برای کسانی که روی زمین بوده اند ده ها سال سپری شده است.

مَلِت به فیلم سینماییِ کلاسیکِ سال 1968 به نام سیاره میمون ها اشاره می نماید که در سرانجام (این قسمت حاوی اسپویل است) یک فضانورد متوجه می گردد آنقدر ها از زمین دور نشده که به سیاره میمون ها برسد، اما به زمینی بازگشته که در آینده پسارستاخیز به سر می برد که در آن بشریت تحتِ سلطه میمون ها درآمده است.

مَلِت می گوید: این بازنماییِ درستی از نظریه نسبیتِ اینشتین است. بنابراین، برطبق نظریه نسبیت، اگر شما به قدر کافی سریع حرکت کنید، درواقع، در زمان حرکت می کنید؛ و این همان بازنمایی سفر در زمان است.

اما سفر در زمان درباره رفتن رو به جلو است، درحالیکه مَلِت می خواهد به عقب برگردد. این نظریه چطور می تواند به مَلِت یاری کند تا نهایتاً با پدرش در گذشته دیدار کند؟

نظریه عمومی نسبیتِ اینشتین بر مبنای مفهوم گرانش است و به این می پردازد که زمان چطور تحتِ تأثیر گرانش قرار می گیرد. مَلِت می گوید: اینشتین منظورش این بود که هر چه گرانش قوی تر باشد، زمان کندتر می گردد. نظریه عمومی نسبیت اینشتین می گوید آنچه ما به آن نیروی گرانش می گوییم درواقع نیرو نیست، بلکه خم شدنِ فضا از طریقِ یک شیِ عظیم است.

اگر بتوانید فضا را خم کنید، امکان پیچاندنِ فضا وجود دارد. در نظریه اینشتین آنچه ما فضا می نامیم، شاملِ زمان هم می گردد. برای همین به آن فضا-زمان گفته می گردد، شما هر کاری که با فضا بکنید، برای زمان هم اتفاق می افتد.

مَلِت معتقد است که با خم کردنِ فضا و تبدیل کردنِ آن به یک حلقه، فرد می تواند به گذشته برگردد و دوباره به آینده بیاید؛ و این ایده از کرم چاله ها - نوعی تونل با دو دهانه - گرفته شده است.

مَلِت می گوید نور هم می تواند از طریق آنچه لیزر حلقوی نامیده می گردد، بروی زمان اثر بگذارد. او یک نمونه اولیه فراوری نموده است که نشان می دهد لیزر ها چگونه برای فراوریِ یک پرتوِ نورِ درگردش که فضا و زمان را می پیچاند، استفاده می شوند. ایده این کار زمانی که او در شغل اولش در کارخانه هواپیماسازی مشغول کار بود و درباره اثر لیزر بروی موتور های جت آزمایش می کرد، به فکرِ او رسید.

او می گوید: فهم از لیزر ها نهایتاً به من یاری کرد تا راهی کاملاً تازه پیدا کنم و مبنای ماشین زمانم را روی آن بگذارم. من از طریق مطالعه نوعِ میدانِ گرانشی که از طریقِ لیزر حلقوی فراوری شده بود، توانستم راه های ممکن دیگری را برای فراوریِ ماشینِ زمان از طریق پرتو های نورِ درگردش پیدا کنم.

مَلِت بعلاوه به یک معادله نظری دست پیدا نموده است که اثبات می نماید چنین چیزی ممکن است. او شرح می دهد: در نهایت یک پرتورِ نور لیزرِ درگردش می تواند به اسم نوعی از ماشین زمان کار کند و باعث گردد که زمان به هم تابیده گردد که این کار یاری می نماید بتوانیم به گذشته برگردیم.

البته یک مانع خیلی عظیم وجود دارد.

مَلِت شرح می دهد: شما می توانید اطلاعات را به عقب بفرستید، اما فقط می توانید آن را به همان نقطه ای که ماشین را روی آن روشن نموده اید، بفرستید.

مَلِت می خواهد به دهه 1950 برگردد که تا واقعیت فاصله زیادی دارد، اما خوش بین است و همچنان به کارش ادامه می دهد تا راهی برای بازگشت به آن نقطه پیدا کند.

بنابراین، آیا سفر به آینده ای نه چندان دور می تواند تبدیل به واقعیت روزمره گردد؟

هرچه باشد ما وارد دهه تازهی شده ایم که در آن مفاهیمِ فانتزی ای مانند گردشگریِ فضایی و قطار های های هایپرلوپ محقق شده اند. شاید اینطور باشد، اما هنوز همه اینطور فکر نمی نمایند.

پاول ساتر، اختر فیزیکدان، می گوید: سفر به گذشته بر اساس نظریه عمومی نسبیت و فهم ما از گرانش ممکن به نظر می رسد، اما هر زمانی که ما کوشش می کنیم بر اساس این نظریه ابزاری برای سفر در زمان پیدا کنیم، مقداری دیگر از علم فیزیک وارد می گردد و مهمانی ما را به هم می زند.

ساتر می گوید از کاری که مَلِت می نماید مطلع است و فکر می نماید حتی اگر به نتیجه نرسد کار جالبی است. فکر نمی کنم که این کار ثمره ای داشته باشد، زیرا فکر می کنم که نقص های عمیقی در ریاضیات و نظریه او وجود دارد و بنابراین، دستیابی از طریق ای که واقعاً کار کند، ممکن نیست.

جدی ترین انتقاد ها به نظریه مَلِت در سال 2005 از طریق کِن دی اُلوم و آلن اورت، از دانشگاه تافتس مطرح شد. آن ها گفتند نقص هایی را در معادله ملت و ابزار پیشنهادی او پیدا نموده اند.

برایان کلگ، دانشمندِ بریتانیایی کتابی با اسم چطور یک ماشین زمان بسازیم، ایده ملت را جالب توصیف نموده و می گوید حتی اگر این ایده عملی نگردد، آزمایش آن به مقدار کافی جالب است.

مَلِت شرح می دهد که ایده های او نظری هستند و اگر بخواهد این آزمایش را عملی کند احتیاج به بودجه زیادی دارد. مَلِت می گوید: شبیه فیلم ها نیست. قرار نیست با پولی که برای تماشای یک فیلم داده می گردد و بعد از 2 ساعت این کار امکان پذیر گردد. مَلِت بعلاوه درباره اخلاقی بودنِ این مسئله و اینکه باید قوانین و سیاست های بین المللی درباره آن وجود داشته باشد، شرح می دهد.

هالیوود تا به امروز چندین بار برای ساختِ داستان زندگیِ مَلِت پیشنهاد داده است. مَلِت تا به امروز چندبار برای ساخت فیلم با او تماس گرفته است. مَلِت می گوید شرکت حق امتیازِ داستان او را خریداری شده است. مَلِت یک عمر را صرف تحقیق درباره سفر به گذشته کرد، اما بازگشتِ فیزیکی به دهه 1950 برایش محقق نشد.

اما به لطفِ افسونِ سینما، او ممکن است گذشته، همان کشور خارجی را، یکبار دیگر ببیند و به طریقی، یکبار دیگر با پدرش دیدار کند. مَلِت، طوری که قلب آدم به درد می آید، می گوید: ایده دیدار با پدرم روی پرده عظیم سینما، برایم مانند بازگرداندنِ او به زندگی است.

منبع: CNN

ترجمه: سایت خبرنگاران

کالارنا: کالارنا: مقایسه و نقد کالاهای دیجیتالی

turkeyro.ir: ترکیه: سفر به سرزمین زیبایی ها، استانبول، آنتالیا، آنکارا، کوش آداسی